|
Judy Hooymeyer
vilt |
|
Kunstenares Judy Hooymeyer groeide op in Canada waar ze zich als kind omringd wist door natuur en graag dingen knutselde van de materialen die ze buiten vond. Toen ze op haar elfde naar Nederland verhuisde, sprak ze geen woord Nederlands. Het creëren van objecten was toen een van de manieren om zich toch te kunnen uiten. Ze werkte als docent, creatief therapeut en later, om uiteindelijk te promoveren in de sociologie en filosofie. Kunst en de natuur bleven echter naast – en in – haar werk altijd een rol spelen. ‘De echte ommezwaai naar de kunst kwam toen ik in 2010 met mijn partner besloot om voor langere tijd terug naar Canada te gaan en los te komen van alle werkdruk. Daar, bij een temperatuur van – 40, begon ik weer ideeën te verzamelen. Een buurman bleek tachtig schapen te hebben en ik besloot te gaan vilten en me weer te laten inspireren door de natuur.’ Toen wij in 2015 weer terug naar Nederland waren, heb ik de 2-jarig kunstopleiding in Friesland gevolgd, waar ik les kreeg van internationale docenten. Ik besloot om de wol direct van de Zeeuwse schapenboeren te kopen. Dit betekende dat het proces al direct met het wassen van de vuile vachten begon. Hierna volgt het kaarden van de wol en eventueel het verven ervan. Het is ook een keuze die ik aanga. Het vilten is een proces van de vezels uitleggen en tussen door vilten totdat er een opgebouwde ‘huid’ ontstaat. ‘Mijn werk Tree trunk is gebaseerd op een verweerd stuk boomstam en bestaat uit meerdere lagen. Ik kies bewust voor de strijd met het materiaal en manipulatie. De eerste laag is gemaakt van wol van het zwartbles schaap. Deze wol is moeilijk te vilten. Daar bovenop komen lagen opgebouwd uit zijde, verschillende vezels, brandnetels en verf. Op het laatst maak ik met een heel sterke naald en ijzergaren een soort bolling, als bij een boomstam. Vervolgens worden bij het openknippen van deze garen alle verschillende lagen zichtbaar.’ ‘Het stadium van “iets moois willen maken” ben ik gepasseerd. Wat ik wel van belang vindt, is dat mijn werk mensen uitnodigt tot iets, dat het ze raakt. De interactie van mensen ten aanzien van mijn schepping, die vind ik interessant. De zachtheid van wol kan iets losmaken, een gevoel van tederheid soma.’ |