home

galerie

Ena Marie van Bockel-Rivera

 

zijdeschilderijen

keramische beelden

 

Zij komt van het eiland Puerto Rico, U.S.A.

Vanaf 1985 t/m 1991 heeft zij aan de Universiteit van Puerto Rico, Rio Pedras, P.R. gestudeerd. Zij is in 1991 afgestudeerd aan haar Batchelor in Arts in de richting Beeldende Kunst. Gedurende haar studies heeft zij in een grote drukkerij als grafisch medewerker en illustratrice gewerkt.

 

Toen zij in 1992 in Nederland kwam wonen is zij gaan schilderen als zelfstandig kunstenaar.

Nadat zij aan een workshop ”zijde schilderen” deelnam, heeft zij het linnen canvas verruild voor een zijde canvas. Het grootste gedeelte van haar werk bestaat uit zijdeschilderijen. De zijde wordt op een lijst gespannen, beschilderd en gefixeerd. Elk schilderij is ontstaan na een aantal vaste stappen zoals potloodstudies en kleur lagen. Dit zodat zij het gewenste resultaat kan bereiken. Het proces vergt veel geduld en voorbereiding. Verder werkt zij met aquarel, olieverf, acryl en gemengde technieken.

 

De schilderijen en beelden die zij in deze expositie toont zijn ontstaan naar aanleiding van een bezoek aan het Watersnoodmuseum. Hierdoor werd zij geprikkeld om meer te weten te komen over de watersnood in Zeeland en haar bewoners. De foto’s waar de Zeeuwse paarden tussen het puin dwaalden ontroerden haar. De Zeeuwse paarden symboliseren in haar ogen de kracht, het doorzettingsvermogen en de drijfveer van de Zeeuwen in de strijd tegen het water.

Toendertijd was het Zeeuwse paard onmisbaar in het bewerken van het land. De zware landarbeid zou ondenkbaar zijn geweest zonder de hulp van deze trouwe kameraad. Het Zeeuwse landschap van het heden zou zonder deze grazende majestueuze verschijning ondenkbaar zijn.

 

Haar schilderijen en objecten:

 

Zij schildert de Zeeuwse paarden in zwart en wit want dit herinnert ons aan het verleden, in contrast met de zachte tinten die het heden inkleuren. Soms gebruikt zij andere kleuren zoals blauwgrijs

(zeeklei), geel (riet), rood (meekrap en bloedkoraal), kobaltblauw (mosselschelp) en groen (helmgras) om de sublieme nuances van het Zeeuwse landschap weer te geven.

Het onvoorspelbare overvloeien van de kleuren zwart, grijs in de witte zijde, wijst naar de oude beschadigde foto’s waarin het verzet tegen het water een belangrijke rol speelt.

De ruige schoonheid van het Zeeuwse paard, afgebeeld als een zwartelijnen spel en ingekleurd met vervaagde vlekken, die als drijvende schimmels de broosheid van mens en natuur duiden.

Kwetsbaarheid in tegenstelling tot het zelfherstellend vermogen.

 

Haar paarden in keramiek zijn een interpretatie van haar schilderijen. Haar stijl is naïef.

Zij boetseert de vormen tot een compacte spiermassa, om het contrast tussen kracht en het zachte karakter van deze vriendelijke reuzen uit te drukken.